Sa Tapat ng Banal na Sakramento

Narito po ako,...

Ngunit wala po akong maisip na sabihin.

Ayaw ko pong gamitin ang isip ko,

                Sa pag-iisip ng magagandang salita para purihin Ka.

Buksan Niyo na lang po ang puso ko,

                Dahil magtatapat ito ng totoo.

Ang nais ko lamang po,

                Ay malaman Ninyong ako’y narito.

Nais ko pong samahan ka,

                Sa Iyong pag-iisa

                Tulad ng Iyong ginagawa

                Sa aking pangungulila.

Ang titigan Ka ay sapat na sa akin

                Dahil alam kong Ika’y nakatingin rin

                At ang ngiti Mo’y labis na nagniningning.  

                       

         Agosto 23, 2006